آبگریز کننده سطح یک سیستم حفاظتی سطحی، نامرئی است و فیلمی بر روی بستر تشکیل نمی دهد که می تواند به طور موثر دوام یک سازه بتنی را افزایش دهد.

با توجه به اندازه کوچک لایه تک مولکولی، در ظاهر سازه تغییری ایجاد نشده و در مقایسه با سیستم‌های تشکیل دهنده فیلم،  آبگریز کننده های سطح به منافذ سطحی نفوذ می‌کنند، به طوری که آنها در داخل جسم ماده بوده ولی آنها را به اصلاح خفه نمی کند و قابلیت تنفس دارد.

عملیات آبگریزی باعث تغییر کشش سطحی بسترهای معدنی مانند بتن، سطوح سیمانی و گچی شده و یک سطح آب گریز ایجاد می کند تا آب و نمک های تهاجمی محلول در آب مانند کلریدها و سولفات ها را از خود دور نگه دارد.